Thirukolur Penpillai Rahasyam-81 (Final Word)

துறை வேறு செய்தேனோ பகவரைப் போலே

சிதம்பரம் அருகே உள்ள திருவஹீந்திரபுரத்தில் வில்லிபுத்தூர் பகவர் என்பவர் வசித்து வந்தார். பகவர் அந்தணரோ சந்நியாசியோ அல்ல. ஆனாலும் ஆற்றில் குளிக்கச் செல்லும் போது, எப்போதும் மற்றவர்கள் குளிக்கும் துறையை விட்டுவிட்டு வேறு துறைக்குச் சென்று தான் குளிப்பார். ஒருமுறை அந்தணர்கள் அவரிடம், “நீங்கள் ஏன் நாங்கள் குளிக்கும் துறையில் குளிப்பதில்லை?" என்று கேட்டனர்.

பகவர், "நான் வைஷ்ணவன். ராமானுஜரைப் பின்பற்றுபவன். நாங்கள் நித்ய அனுஷ்டானத்தை ஸ்ரீமன் நாராயணனுக்குச் செய்கிறோம். ஆனால், நீங்கள் வர்ணாஸ்ரமத்தைப் பின் பற்றுபவர்கள். இவை இரண்டும் ஒன்று சேராது. ஆகவேதான் நான் வேறு துறைக்கு செல்கிறேன்." என்றார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “பகவரைப்போல் வைணவ நம்பிக்கையில் வேறு துறை செய்தேனோ?”, என்று வினவுகிறார்.

========********========

thuRai vERu seydhEnO pagavaraip pOlE

In Thiruvanthipuram, near Chidhambaram, once there lived a Srivaishnava called Villiputhur Bagavar. Bagavar was neither a Brahmin who understood the true nature of the soul or was a saint but he followed Swami Ramanuja’s practices and was an ardent devotee of Lord Vishnu. As performing Sandhyavandanam and other karmas either on the river banks or in small ponds is considered superior, Bagavar too will go to the banks of the river.

But, whenever he goes to the river to perform his daily anushatanam, he would always go to a different part of the river and not to the place where most of the Brahmins would go. One day the confused Brahmins enquired Villiputhurar as to why he is not joining them in doing sandhyavandanam.

Bagavar replied "We are followers of Swami Ramanuja. We perform these nityanushatanam only as a service to Sriman Narayana. We do not expect anything in return. You are brahmins who follow Varnashrama Dharma. You perform the nityanushtanams as part of your varna (varna i.e., only because you all are Brahmin). Therefore, the two of us cannot mix".

Thirukkolur Ammal is asking "Did I understand the greatness of service and separate myself from others?"


========********========

Thirukolur Penpillai Rahasyam-80

தோள் காட்டி வந்தேனோ பட்டரைப் போலே

அந்நாட்களில், ஸ்ரீரங்கத்து எம்பெருமான் பல்லக்கில் வீதி உலா வரும்பொழுது, முன்னால் சவுக்கால் விதியை அடித்து சுத்தப் படுத்திக் கொண்டே இருவர் வருவர். அவர்களின் செயலால், முன் நிற்கும் கூட்டமும் விலகும். சில சமயங்களில், எதிர்பாராமல், அவ்வடி பக்தர்கள் மேலும் படக்கூடும்.

ஒருமுறை, அவ்வாறு அடிக்கும் பொழுது, அது பராசர பட்டரின் தோள்பட்டையில் அடியாக விழ, பட்டரின் சீடர்கள் சவுக்கு வைத்திருப்பவரை கடிந்து கொண்டனர். தெரியாமல் அடித்து விட்டதாக அடித்தவன் பட்டரிடம் மன்னிப்புக் கேட்க, பட்டரோ, “பரவாயில்லை. எம்பெருமானுக்கான கைங்கரியத்தின் போது  விழுந்த அடி. மற்றொரு தோளிலும் விழவில்லையே என்றே நான் வருந்துகிறேன்.”, என வருந்திக் கூறினாராம்.  பொறுமையும் மன்னிக்கும் குணமும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவனின் குணமாக இருக்க வேண்டும்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “பட்டர்பிரானைப் போல் ஸ்ரீ வைஷ்ணவ குணத்துடன் வாழ்ந்தேனா?”, என வினவுகிறார்.

 ========********========

thOL kAtti vandhEnO battaraip pOlE

In olden days, when Namperumal of Sri Rangam temple is on a procession in the streets, in order to clear the crowd, there will be some people in front who will hit the ground with long belts so that the crowd will clear the path and leave way for Namperumal. Accidentally, the belts might, at times, hit the devotees too.

On one such occasion, when Namperumal was amidst the crowd, the belt’s edge hit Parasara Bhattar on his shoulder. Bhattar's disciples got angry and used harsh words against the person who was using the belt. Calming his disciples, Bhattar said-"They were only doing their duty. There is no mistake in that. Besides, what's wrong in being hit by those in the service of the Lord?"

He then told the person who hit him, "What you did was correct. When I got hit on one shoulder, I should have offered my other shoulder also to you. That was my mistake and I feel bad about it. Now I am showing you my other shoulder".

The person who used the leather belt apologized to Bhattar. It is the quality of a Srivaishnava to show patience and mercy to anyone who makes mistake.

Thirukkolur Ammal asks, "Did I show these qualities any time like Bhattar?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-79

 வாயில் கையிட்டேனோ எம்பாரைப் போலே

திருப்பெரும்பூதூரின் அருகில் உள்ள மழலைமங்கலத்தில் (தற்போதைய மதுரமங்கலம்) கிபி 1026 ஆம் ஆண்டு, கோவிந்த பட்டர் என்ற இயற்பெயருடன் பிறந்த எம்பார், ராமானுஜரின் சித்தி மகனாவார். திருப்புட்குழியில் தன் அண்ணனாகிய இராமானுசருடன் யாதவ பிரகாசரிடம் கல்வி பயின்றார். ஒருமுறை காசிக்குச் சென்று கங்கையில் நீராடுகையில் சிவலிங்கம் ஒன்று கிடைக்க, அதை எடுத்து வந்து காளஹஸ்தியில் வைத்து கோயில் கட்டினார்.  இச்சம்பவத்தால் "உளங்கைக் கொணர்ந்த நாயனார்" என சைவர்களால் அழைக்கப்பட்டார். சிவ பக்தனாக இருந்த கோவிந்த பட்டரை ராமானுஜரின் வேண்டுதலுக்கிணங்க, திருமலையில் இருந்த பெரிய திருமலை நம்பிகள் வைணவத்திற்கு திருப்பினார்.

பெரிய திருமலை நம்பியிடம், திருமலையில் ராமாயணத்தின் உள்ளர்த்தங்களை அறிந்து கொண்டிருந்த ராமானுஜர், ஒருசமயம், எம்பார் பாம்பின் வாயில் தனது கையை வைத்து ஏதோ செய்து கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். சில நிமிடங்கள் செல்ல, எம்பார், பாம்பை விட்டுவிட்டு, தனது ஆச்சார்ய சேவைக்கு திரும்புவதைக் கண்டார். ராமானுஜர், "என்ன செய்து கொண்டிருந்தீர் பாம்புடன்?"என வினவினார்.

எம்பார், "அந்த பாம்பு தன் நாக்கை நீட்டிக் கொண்டிருந்தது. அருகில் சென்று பார்த்தபொழுது, நாக்கினுள் முள் ஒன்று தைத்திருந்தது. அதை எடுத்து விட்டேன். அது ஓடிவிட்டது.”, என்றார். அனைத்து உயிர்களையும் ஒன்றெனக் காணும் எம்பாரின் கருணை உள்ளதைக் கண்டு ராமானுஜர் பெருமிதமும் ஆனந்தமும் கொண்டார். வைணவனின் அடிப்படை தர்மம் மனித நேயம், கருணை, இரக்கம்.

திருக்கோளூர்அம்மாள், “எம்பாரைப் போல் அனைத்து உயிர்களிடத்திலும் கருணையுடன் இருந்தேனா?”, என வினவுகிறார்.

========********========

vAyil kaiyittEnO embAraip pOlE

Govindar, maternal cousin to Ramanuja, who was later, called as Embar, was born in Mazhalaimangalam (now Madhuramangalam). Once, when he went on a yatra to Kasi, a Shiva Linga came into his hand while he was bathing in the river Ganges. From then, he became an ardent devotee of Shiva and settled in Kalahasti, near Tripathi, maintaining the Shiva temple there.

Accepting the request of Ramanuja, Periya Thirumalai Nambi engaged Embar and returned him to the Srivaishnavism. Embar then moved to Thirumalai and lived with his acharya Periya Thirumalai Nambi and performed services to him. One of the qualities of a Srivaishnava is feeling empathy for others. This quality was complete in Embar.

Ramanuja was at Tirumalai learning Sri Ramayan from Periya Thirumalai Nambi. One day, Ramanuja noticed Embar putting his hand inside a snake's mouth and later, leaving the snake in the garden, he went to continue his services to his acharya. When Ramanuja asked -"O Govinda! What did you do with the snake?”, Embar replied-"I noticed that the snake was keeping its tongue out and suffering. When I went near it, I saw that a thorn was stuck in its tongue. So, I pulled the thorn out. The snake then ran away. I hope it’s relieved from the pain it was going through." Ramanuja was amazed about his sense of mercy and blessed him.

Thirukkolur Ammal is asking "Did I show mercy on all creatures like Embar?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-78

வாக்கினால் வென்றேனோ பட்டரைப் போலே

இராமானுசரின் முதன்மை சீடரான கூரத்தாழ்வாரின் மகனாகப் பிறந்தவர் பராசர பட்டர்.

நான்கு வயது சிறுவனாக இருக்கும் பொழுது, ஒரு நாள், காவிரிக்கரையில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த பராசரன், ஸர்வக்ஞ பட்டர் என்ற முதிர்ந்த வைணவப் பெரியவரொருவர் பல்லக்கில் ஊர்வலமாகப் போய்க் கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். உடன் வந்த அவரின் சீடர்கள், அவருடைய புகழைப் பாடி வந்தார்கள்.
இதையெல்லாம் பார்த்துக்கொண்டிருந்த பராசர பட்டர், ராமானுஜரும், கூரத்தாழ்வாரும், முதலியாண்டாரும், எம்பாரும் வசிக்கும் ஊரில், இப்படி தற்புகழ்ச்சியுடன் ஒருவர் வருவதை விரும்பவில்லை.

கையில் ஒரு பிடி மணலை எடுத்துக்கொண்டு, பல்லக்கினை நிறுத்தி, சர்வக்ஞரிடம், “நீங்கள் திறமைசாலி எனில், என் கையில் உள்ள மண் எவ்வளவு எனக் கூற முடியுமா?” என்றார்.
“மண் கோடிக்கணக்கில் இருக்கும். எவ்வளவு மணல் உள்ளது என்பதை எப்படி சொல்ல முடியும்?”, என்று திகைத்த ஸர்வக்ஞ பட்டர் வினவ, சற்றும் தாமதிக்காத பராசர பட்டர், “கைப்பிடி மண்” என்று தன் கேள்விக்கான பதிலைக் கூறினார்.

சிறுவனின் திறமையைக் கண்டு  வியந்த சர்வக்ஞர், அந்தக் குழந்தையை, “யார் நீ?” என வினவ, பராசர பட்டர், தான் கூரத்தாழ்வாரின் மகன் எனக் கூறினார். குழந்தையை தன் பல்லக்கில் ஏற்றி வந்து கூரத்தாழ்வார் வீட்டில் கொண்டு வந்து விட்டார், ஸர்வக்ஞ பட்டர்.

பின்னாளில், பராசர பட்டர் வளர்ந்ததும், ஸ்ரீராமானுஜரால் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டு, அவர் காலத்திலேயே வைணவ ஆச்சாரியராக நியமிக்கப்பட்டார். ராமானுஜரின் அந்திம காலத்தில் ராமானுஜர், பராசரரை அழைத்து, திருநாராயணபுரம் சென்று, அங்கு வேதாந்தி என்பவரை வாதத்தில் வென்று வருமாறுக் கூறினார். பட்டரும் திருநாராயணபுரம் சென்று, வேதாந்தியை வாதத்திறமையால் வென்று அவரை ஸ்ரீரங்கம் அழைத்து வந்தார். அவருக்கு நன்ஜீயர் எனப் பெயரிட்டு, வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தை கடைபிடிக்கவும் வைத்தார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “பட்டரைப் போல் தனது வாதத் திறமையால் பிறரை வென்று, ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தை நிலைநாட்டினேனா?”, என்று வினவுகிறார்.

=======********========

vAkkinAl venREnO battaraip pOlE

Parasara Bhattar was the son of Koorathazhwan. Once, in his childhood days, while he was playing in the banks of river Cauvery with his friends, he saw a procession in which Sarvagna Bhattar was being carried in a palanquin by his disciples. The disciples were praising Sarvagna Battar out aloud as they went along. On hearing the praises by the disciples, Parasara Bhattar was upset that in a town where notable scholars like Ramanuja, Koorathazhwan, Mudhaliyandan and Embar are residing, such a procession was taking place. So he decided to test Sarvagna Battar.

He went to the procession and stopped it. Seeing Parasara Bhattar, Sarvagna Bhattar came out of his palanquin. Parasara Bhattar, holding some sand from the river in his hand, challenged Sarvagna Bhattar to give him a count of the sand. Stunned, Sarvagna Bhattar replied, “How can you count sand?”

Parasara Bhattar replied instantly, "I can! This is a fistful of sand. You cannot even say this much and yet you go around with people crying out your praises."

Sarvagna Bhattar was amazed by this child's prowess. He then enquired about him and found out that he was the son of Koorathazhwan. He exclaimed, "Will the off-spring of that which flies just crawl?", and carried Parasara Bhattar in his palanquin to his home.

Thirukkolur Ammal asks, "Did I win over opponents with my oratory skills like Parasara Bhattar?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-77

நீரோருகம் கொண்டேனோ காசிசிங்கனைப் போலே

நீரோருகம் என்பது தாமரை மலரைக் குறிக்கும்.

புனித ஸ்தலமான காசியில், சிங்கன் என்பவன் வசித்து வந்தான். ஸ்ரீமன் நாராயணனின் தீவிர பக்தனான அவன், அனுதினமும் குளத்திலிருந்து தாமரை மலரை, தானே பறித்து, எம்பெருமானை அலங்கரித்து, வணங்குவான். சிறந்த நீச்சல் வீரனான சிங்கனின் நீச்சல் திறமை, நாளுக்கு நாள் வளர, விளைவாக, அவனுள் அகந்தையும் மலர்ந்தது.

கங்கை நதியின் ஒரு கரையிலிருந்து மற்றொரு கரைக்கு அநாசியமாக நீச்சல் அடிக்கும் அளவிற்கு, திறமையும் வளர்ந்தது. ஒருசமயம், சிங்கன் நீச்சல் அடிக்கையில், நதியின் சுழலில் சிக்கிக் கொண்டான். கங்கை அவனை அடித்துச் சென்றது. அவனது நீச்சல் திறமை கைகொடுக்காமல் போக, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நீரில் மூழ்கத் தொடங்கினான்.

தனது அகந்தையே தனது இந்நிலைமைக்கு காரணம் என்பதை உணர்ந்த சிங்கன், கூப்பிட்டக் குரலுக்கு ஓடி வந்து முதலையிடம் சிக்கிய கஜேந்திரனைக் காத்த நாராயணனின் நினைவு வர, "நாராயணா! முதலையிடம் சிக்கிய கஜேந்திரனைப் போல், அகந்தையில் சிக்கியுள்ள நானும் உன்னிடம் சரணாகதி அடைகிறேன். என்னை காப்பாற்று.”, என்று சரணாகதி அடைந்தான்.

காற்று பலமாக வீச, நதியில் ஒரு பெரிய அலை எழுந்து வந்து அவனை கரையில் சேர்த்தது. இறைவனின் அருள்தான் தன்னைக் காத்தது என அறிந்த அவன், அகந்தையை விட்டொழித்தான். அன்று முதல், அனுதினமும் ஸ்ரீமன் நாராயணனை மலர்களால் அலங்கரித்து, அகந்தையின்றி சேவைப்புரிந்து வாழ்ந்தான்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “காசிசிங்கனைப் போல தினமும் ஸ்ரீமன் நாராயணனை தாமரை மலர்கள் கொண்டு அலங்கரித்தேனா?”, என்று வினவுகிறார். 

========********========

nIrOrugam koNdEnO kAsi singanaip pOlE

“nIrOrugam” means Lotus flower.

In the city of Kasi, once, there lived a person called Singan. Being an ardent devotee of Lord Vishnu, every day he would go to the ponds in the city and collect lotus flowers by himself and pray to the Lord with them.

He was a proficient swimmer. Swimming daily and collecting flowers from the ponds, his swimming skills got better and as a result, he developed an ego about his swimming ability and he claimed that he could even swim across the flooded Ganges. One day, when he was swimming across the Ganges, a quick flood came across and carried him away.

Having caught in the swirls of the flood, he realized that it was his egoism towards his skill that has brought him this far and he started praying to the Lord. He remembered the event of Lord Vishnu saving Gajendra, the elephant caught by a crocodile. He prayed, "O! Lord, You appeared in front of the elephant who sought refuge in You and saved it. Please save this poor soul too as well. I surrender to You completely".

While he was praying to the lord, a big tide picked up Singan and left him safely in the banks of the river. Realizing the work of the Lord who saved him, Singan prayed to Him with a changed and surrendered heart. He then continued to worship Lord Vishnu with lotus flowers, from that day on, without any ego.

Thirukkolur Ammal asks, "Did I pray to the Lord with lotus flowers every day like Kasi Singan?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-76

 நீரில் குதித்தேனோ கணபுரத்தாளைப் போலே

நல்ல அடைமழையுடன் கூடிய இரவுப்பொழுது. ஸ்ரீநம்பிள்ளை, தனது சீடர்கள் சிலருடன் ஒரு சிறிய படகில் காவிரி நதியைக் கடந்துக் கொண்டிருந்தார். மழை மற்றும் எதிர்காற்றின் காரணமாக, படகினை படகோட்டியால் விரைவாக செலுத்த இயலமுடியாது திணறினார். ஆற்றில் வெள்ளம் கூடும் அறிகுறி தென்பட, படகோட்டி, "படகின் பாரம் அதிகமாய் உள்ளது.யாரேனும் நீந்தத் தெரிந்தவர்  நீரில் குதித்தால் மற்றவர்களை காப்பாற்ற இயலும்" என்றார்.

அப்போது, கணப்புரத்தாள் என்ற பெண், படகோட்டியிடம், "எங்கள் ஆச்சாரியார் நம்பிள்ளையைக் காப்பாற்றுங்கள்.நீங்கள் நூறு வயது வாழ்வீர்கள்” என வாழ்த்திவிட்டு, காவிரி ஆற்றில் குதித்து விட்டார்.
படகும் கரை சேர்ந்தது. நம்பிள்ளைக்கோ, தமக்காக ஒரு பெண் தண்ணீரில் குதித்து விட்டாரே என்ற வருத்தம் ஏற்பட அதைப் பற்றியே பேசிக்கொண்டிருந்தார்.

அப்போது, எங்கிருந்தோ கணப்புரத்தாள், "சுவாமி! நான் பத்திரமாக இருக்கிறேன். சிறு தீவு ஒன்றிருக்க, அதில் ஏறிக்கொண்டேன்.தாங்கள் கவலைப்பட வேண்டாம்", என்றார். நம்பிள்ளை மிகவும் ஆனந்தம் அடைந்தார். படகோட்டி படகை எடுத்துச் சென்று அவரைக் காப்பாற்றி அழைத்து வந்தார்.

கணப்புரத்தாள், நம்பிள்ளையை நமஸ்கரித்து, "சுவாமி! தாங்கள்தான் சிறு தீவு உருவில் வந்து எனைக் காத்தீர்கள்" என்றாள். கணப்புரத்தாளுக்கு அனைத்தும் தனது ஆச்சார்யராய் தெரிந்தது. அவரது உலகமே ஆச்சார்யர் குறித்த எண்ணங்களால் நிறைந்திருந்தது. அதனால், அவரது உயிரைக் கூட பொருட்படுத்தாது, தனது ஆச்சார்யருக்காக உயிர் விட துணிந்தார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “கணப்புரத்தாளைப் போல் உயிரை துச்சமென எண்ணி, ஆச்சார்யரை உலகமாய் நினைத்தேனா?”, என்று வினவுகிறார்.

========********========

neeril kudhiththEnO kaNapuraththALaip pOlE

Sri Nampillai, along with his disciples once was crossing the banks of river Cauvery in the night. Darkness and rain made it hard for them to cross the river and the river was showing signs of flood. The boatman was struggling to row against the wind and the overflowing water. Finding it hard to row and move forward, he said- "We are overloaded and are now at the risk of submerging. If one or two people who can swim well jump into the water, then the boat can be saved. Otherwise we will all drown".

When everyone was afraid on what to do, a lady named Kanapuraththal replied instantly, "Please save our acharya Nampillai and take him safely to the other side". Saying so, she jumped into the water without waiting for any reply.

As soon as the boat reached the bank of the river, Nampillai cried- "We lost a lady unnecessarily to the water". Hearing that, Kanapuraththal cried from the river "Swami! I am safe here. I managed to reach a small island. Please do not worry".

On hearing her voice from the river, everyone was happy to see her alive and Nampillai was more relieved and happy than any other. The boatman rowed back towards her and got her to the shore. She fell on Sri Nampillai’s feet and said "Swami! It was you who came in the form of an island to save me". To her, everything in her life was only her acharya, Sri Nampillai.

Thirukkolur Ammal says, “Did I consider my acharya as everything and sacrifice my life for his sake like Kanapuraththal?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-75

 யான் சிறியேன் என்றேனோ திருமலைநம்பியைப் போலே

பெரிய திருமலை நம்பி, திருமலையில் அவதரித்தவர், ஆளவந்தாரின் முதன்மை சீடர்களுள் ஒருவர். ஸ்ரீசைல பூர்ணர் என்ற திருநாமமும் இவருக்கு உண்டு. ராமானுஜரின் தாய்மாமனான இவரிடம், ஆளவந்தார், ராமானுஜருக்கு ராமாயணத்தை கற்றுக்கொடுக்கும் பொறுப்பினை நியமனம் செய்தார். ராமானுஜருக்கு இளையாழ்வார் எனும் இயற்பெயரை சூட்டிய பெரிய திருமலை நம்பி, திருவேங்கடத்தில் இருக்கும் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களில் முதன்மையானவராக கருதப்பட்டவர். திருவேங்கடமுடையானுக்கு நித்ய கைங்கர்யபரராக இருந்து சேவை புரிந்த திருமலை நம்பி, தினமும் திருவேங்கடமுடையானுக்காக ஆகாச கங்கையிலிருந்து தீர்த்தம் கொண்டு வருவார்.

ஒரு சமயம், ராமானுஜர், வேங்கடவனைத் தரிசிக்க, திருப்பதிக்கு எழுந்தருளினார். பெரிய திருமலை நம்பியோ அந்நேரம் திருமலையில் இருந்தார். ராமானுஜரின் வருகையை அறிந்த பெரிய திருமலைநம்பி, பெருமாளின் தீர்த்த பிரசாதத்தை எடுத்துக் கொண்டு, ராமானுஜரை வரவேற்க, அவரே மலை இறங்கி சென்றார். தனது ஆச்சார்யான் என்ற முறையிலும், முதியவர் என்ற முறையிலும், ராமானுஜர் அவரிடம், ‘‘அடியேன் போன்ற சிறியோனை வரவேற்க தாங்களே வர வேண்டுமா? யாரேனும் தாழ்ந்தவர் இல்லயோ?’’ என்றார்.

திருமலை நம்பி, பெருந்தன்மையுடன், ‘‘ராமானுஜா! திருமலையில் நான்கு வீதிகளிலும் தேடினேன்; என்னைவிடச் சிறியவர் எவரும் கிடைக்கவில்லை! அதனால் நானே கொண்டுவந்தேன்.’’ என்று பதிலளித்தார். நம்பியின் தன்னடகத்தைக் கண்ட எம்பெருமானார் பெரிதும் வியந்தார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “ஸ்ரீவைணவ கோட்பாடுகளை பாராட்டி, அதன் வழி வாழ்ந்து, என்னை சிறியன் என்றேனா?, என்று வினவுகிறார்.

========********========

yAn siRiyEn enREnO thirumalai nambiyaip pOlE

Periya Thirumalai Nambi, also known as Srisaila Poornar, was one of the chief disciples of Alavandhar. Aavandhar gave Thirumalai Nambi, the responsibility of teaching Ramayanam to Ramanujar. Thirumalai Nambi was not only Ramanuja’s acharya but also his maternal uncle. It was Thirumalai Nambi who bestowed the name “Ilayazhwar” to Ramanuja when he was born. Thirumalai Nambi resided in Thirumala and he was the daily servitor to the Lord of Thirumala, in bringing the holy water from Akashganga (a waterfall in Thirumala) for the Lord.  

Thirumalai Nambi who resides in Tripathi, used to fetch water from Akashganga, climb the hill and reach Thirumala, perform his service to the Lord in the morning  (Theertha Kainkaryam) and would get down to Tripathi to teach Ramayan to Sri Ramanujar. Ramanuja stayed in Tripathi and learnt Ramayan from Thirumalai Nambi for a year.

When Ramanuja came to Thirumala, Ramanuja was hesitant to place his feet on the hills as it is Adisesha himself who was present in the form of the hills. Meanwhile, hearing that Ramanuja is in Tripathi, Thirumalai Nambi came down with the divine thulasi water and Prasadhams from the temple and welcomed him. Thirumalai Nambi, on hearing Ramanuja’s hesitant words, replied-“Ramanuja, please climb the hill considering it as bhagavat kainkaryam. Adisesha will be more than happy to get the bhagavata sripada sparsam (divine touch of devotees’ divine feet).”

Ramanuja seeing his old aged uncle Thirumalai Nambi running fast towards him, replied with respect and care, "For the sake of this small person, do you have to run and come this far? You could have sent the message and the prasadhams with someone younger. Why do you have to strain yourself?"

Thirumalai Nambi replied, "I too thought of doing the same and searched all around the Thirumala hills, but I could not find anyone younger than me (in terms of knowledge)".

Humbleness and complete surrender is considered as the prime quality in Srivaishnavism. Every Srivaishnava considers himself as the lowest person when meeting another Srivaishnava. Azhwar too calls himself "sIlamillA siRiyan".

Thirukkolur Ammal is asking, "Did I show the Srivaishnava quality like Thirumalai Nambi?”

Thirukolur Penpillai Rahasyam-74

 என்னைப்போல் என்றேனோ உபரிசரனைப் போலே!
உபரிசரன் என்றால் மேலுலகங்களில் சஞ்சரிப்பவன் என்று பொருள். உபரிசரன் வசு என்னும் மன்னன், இந்திரனால் பரிசாக அளிக்கப்பட்ட தங்கத் தேரில் மேலுலகம் சென்று வருவான். உபரிசரன் வசு சத்யசீலன், சிறந்த மன்னனாக, தர்மத்தின் வழியில் நாட்டை வழி நடத்தினான். அதனால் தர்மதேவதை மகிழ்ந்து, வசுக்களைப் போல் அவன் பாதங்கள் பூமியில் படாது வானத்தில் நடக்குமாறு அவனுக்கு வரம் வழங்கினார்.

ஒருநாள் ரிஷிகளுக்கும், தேவர்களுக்கும் வேள்வியில் பலியிடும் விலங்குகள் குறித்து சர்ச்சை எழுந்தது. ஆடு போன்ற விலங்கினை வேள்வித்தீயில் பலியிட்டால் மட்டுமே வேள்வி முழுமைப் பெரும். வேதத்தின் படி, எந்த ஒரு உயிரினையும் கொல்லுதல் பாவம். ஆதலால், ஆடு போன்ற உருவை தானியங்களில் உருவாக்கி அதை யாகத்தில் இட்டனர் ரிஷிகள். இதற்கு தேவர்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்து, அந்த யாகத்தில் ஆட்டையே இட வேண்டும் என்றனர். வாக்குவாதம் முற்ற, அவர்கள் உபரிசரனை அணுகி, தர்மத்தின் படி தீர்ப்பை வழங்குமாரு வேண்டினர்.

உபரிசரனை, ஆட்டை உயிர் பலி கொடுக்க வேண்டும் என்று தீர்ப்பு வழங்கினான். அதனால் வெகுண்ட முனிவர்கள் அவனை அசுரர்கள் நிறைந்த பாதாள லோகத்தில் புகும்படிச் சபித்தனர். அசுரர்கள் உபரிசரனை பலவகையிலும் துன்புறுத்தினர். ஆனால், இரக்கமில்லாமல் உயிர் பலிக்கு ஆதரவளித்த பாவமே தன்னைப் பாதாளலோகத்தில் தள்ளியது என்பதை உணர்ந்த உபரிச்சரன், திருமாலை உள்ளன்போடு வழிபட்டு, உயிர்களுக்குத் தீங்கு நினையாத வைணவ நெறியே சிறந்தது என்பதை அசுரர்களுக்கு எடுத்துரைத்தார்.

அசுரர்கள் அவரிடம், ‘‘யார் அரக்கர்? யார் வைணவர்?’’ என்று கேட்டதற்கு, அன்று உயிர் பலி கொடுக்க பரிந்துரைத்த என்னைப் போன்றவன் அரக்கன். விஷ்ணுவின் பாதம் வணங்கி, எல்லா உயிரும் ஒன்றென நினைக்கும் வைஷ்ணவன், ‘‘இன்றைய என்னைப் போல் இருப்பான்’’ என்றார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “உபரிசரன் போல் தன்னையே உதாரணமாக எடுத்துக்காட்டி வைணவ நெறிகளை விளக்கினேனா?”, என்கிறார். (உபரிசரனைப் போல் தன்னையே உதாரணம் காட்டும் அளவிற்குத் தன்னால் உயர முடியவில்லையே என்று ஏங்குகிறார்.) 

========********========

ennaip pOl enREnO uparisaranaip pOlE

Uparichara Vasu was a king of Peru who ruled his kingdom as per dharma. His ruling and his name was famous for his knowledge of dharma and his devotion towards truth and virtue and the way he follows it. Due to that he was blessed by the Goddess of Righteous (dharma devata) that he could move without touching the ground. He was named so because Upari - Upwards and Chara - Going i.e. the one who goes Upwards always (his feet was above the ground). One time, during his rule, an argument broke out between sages and the devas about the sacrificial offerings during a yaga.

As per vedas, killing any animal is a sin. But, in every Yaga performed, it requires a sacrifice for the completion. Only a sacrifice completes a yaga and the purpose will be served. It is said that a goat can be sacrificed after the reciting of specific mantras during a yaga. Due to the rule that animals should not be killed in general, the sages created a model resembling a goat using grains, sacred with the mantras and sacrificed it in the yaga. The devas did not accept this sacrifice. They wanted a real animal sacrificed in the yaga. Therefore, the devas and the sages took their case to King Uparichara Vasu and asked him to give a rightful solution.

Uparichara Vasu, who followed dharma, stated that the sages should give sacrifice, in form of an animal.  Angered by this, the sages cursed him that he would rot in underworld. Uparichara Vasu, when he was tormented in the underworld by the asuras, did not feel hurt or bad, and realized that his support to kill a life is a sin and only as a result of it, he is in underworld. He understood that every soul on earth is equal and every life on earth, be it small or big in size, is all the same. He, in underworld, kept thinking of Lord Vishnu all the time and even advised the asuras that that every soul on earth is equal and that's how Lord Vishnu and vedas ask us to live. 

When the asuras asked him "Who is an asura? and who is a Viashanava?",  

Uparichara Vasu replied, "A soul like mine who supports killing of another soul is an asura.  A soul which is like the one I am now, someone who follows the words of Lord Vishnu and considers all soul on earth are equal is a true Vaishnava."

Thirukkolur Ammal is asking "Did I live a life where I can give example from my life and spread the morals of Sri Vaisnavam like Uparichara Vasu?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-73

உடம்பை வேறுத்தேனோ நறையூராரைப் போலே

பிள்ளை திருநறையூர் அரையர் எனும் வைஷ்ணவ ஆச்சார்யார், ஒரு சமயம், தனது மனைவி மற்றும் 6 பிள்ளைகளுடன், தொட்டியம் என்ற ஊரில் அமைந்துள்ள வேதநாராயணப் பெருமாளை தரிசிக்க சென்றார்.
அவர் கோவிலுக்குள் பெருமானை சேவித்துக் கொண்டிருந்த போது எதிர் பாராமல் கோவிலுக்குள் நெருப்பு பரவியது. தீ வேகமாகப் பரவ, மக்கள் அலறிக்கொண்டு கோவிலின் வெளியே ஓடினர்.

கருவறைக்குள் நெருப்பு பரவுவதைக் கண்ட அரையர், “எம்பெருமான் நெருப்பில் சிக்கிகொண்டாரே!”, என்று கூறி, சயன கோலத்தில் இருந்த விக்ரஹத்தை நெருப்பில் இருந்து பாதுகாக்க, எம்பெருமானை இறுக்க அனைத்துக் கொண்டார். அதை கண்ட அவர் மனைவி மற்றும் பிள்ளைகளும் எம்பெருமானை இறுக்க அனைத்துக்கொண்டனர்.

அவ்வெட்டு உயிர்களின் தியாகத்தினால், பெருமானின் திருமேனி எவ்வித பாதிப்பும் இன்றி காப்பாற்றப்பட்டது. அவர்களின் தியாகத்தில், அன்பில் நெகிழ்ந்த எம்பெருமான் அவர்களுக்கு மோக்ஷம் வழங்கினார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “திருநறையூரார் போல், உடம்பை வெறுத்து எம்பெருமானை நான் காத்தேனா?” என்று வினவுகிறார்.

========********========

udambai veRuththEnO naRaiyUrAraip pOlE

Pillai Thirunaraiyur Araiyar was a noble Srivaishnava acharya. He, along with his wife and 6 children, visited Thottiyam Vedanarayana Perumal temple. At that time, due to some accident, fire started spreading in the temple. Seeing the fire spreading, everyone ran away from the temple. Araiyar noticed the raging fire spreading towards the inner-most sanctum sanctorum (Girbhagriha).   In order to protect the main deity of the temple from the fire, he embraced the Lord. Seeing him, his family including his children too embraced the Lord and offered their bodies to protect the Lord. In the fire, they all lost their lives.

Pleased with their devotion, the Lord appeared before them and granted salvation to the entire family of the Araiyar. His devotion and love for the Lord is celebrated by Pillai Lokachariar in his Sri Vachana Bhushanam - "upEyaththukku iLaiya perumALaiyum periya udaiyAraiyum piLLai thirunaRaiyUr araiyaraiyum chinthayanthiyaiyum pOlE irukka vENdum".

Thirukkolur Ammal is asking "Did I let go of my body for the sake of the Lord like Pillai Thirunaraiyur Araiyar?"

Thirukolur Penpillai Rahasyam-72

உயிராய பெற்றேனோ ஊமையைப் போலே

ராமானுஜரின் மடத்தில் வாய் பேச முடியாத ஒருவர் இருந்தார். தன்னால் முடிந்த சேவைகளை ராமானுஜருக்கும் அவரது சீடர்களுக்கும் செய்து வந்தார். ஒருநாள், ராமானுஜர் அவரை ஒரு தனியறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். தனது பாதுகைகளை அவரது தலையில் வைத்து ஆசிர்வதித்தார். பின், அந்தப் பாதுகைகளை அவரிடமே கொடுத்துவிட்டார்.

இந்நிகழ்வுகளை ஜன்னல் வழியே பார்த்துக் கொண்டிருந்த கூரத்தாழ்வார், “நானும் ஏதும் அறியாதவனாய், வாய் பேச முடியாதவனாய் இருந்திருந்தால் எனக்கும் ராமானுஜரின் ஆசி இதுபோல கிடைத்திருக்குமே! என் அறிவால் நான் கெட்டேன்!" என வருந்தினார்.

வாய் பேச முடியாதவர்,  ராமானுஜரின் பாதுகைகளை தனது உயிராய் எண்ணி, ராமானுஜருக்கு சேவை புரிவதே தனது வாழ்நாள் குறிக்கோளாய் கருதி,  தன் வாழ்நாளைக் கழித்தார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “அவரைப்போல், உமது பாதுகைகளைப் பெற்றேனா இல்லை அவற்றை உயிரெனக் கருதி வாழ்ந்தேனா?”, என்று வினவுகிறார்.

========********========

uyirAya petRREnO Umaiyaip pOlE

In Ramanuja's mutt in Sri Rangam, there lived a mute Sri Vaishnava person who would spent his time in doing services to Ramanuja and to his disciples. He would do everything he can, without asking anyone. Ramnuja noticed him for a long time. One day, he took the mute Sri Vaishnava to a private room. He blessed the Srivaishnava and placed his padhukas (his sandals) on his head. He then signed to the Srivaishnava to take his refuge in those padhukas.

At that time, Koorathazhwan, who was watching everything through a window, exclaimed to himself "I am ruined because of my knowledge. If I had been a naive person like this Srivaishnava, I would have become the target of Ramanuja's grace easily".

The mute Srivaishnava took his refuge at Ramanuja's divine feet from that day and considered that as his sole mean for survival ("uyirAya").

Thirukkolur Ammal is asking, "Did I become the target of your divine grace and receive your padukas which is dearer than life like the mute Srivaishnava?"