Thirukolur Penpillai Rahasyam-69

கடலோசை என்றேனோ பெரியநம்பியைப் போலே!

மாறனேரி  நம்பி ஆளவந்தாரின் சீடர். இவர் உழவுத்தொழிலில் ஈடுபட்டிருந்தார். ஆளவந்தார், வைணவ சித்தாந்த உண்மைகளை பரப்பும் நோக்கில்  தம் சீடர்களுடன் பயணிக்கும் போது, ஒரு வயல் வழியே செல்ல நேரிட்டது. அங்கு உழவர்  ஒருவர் உழுதுகொண்டிருந்தார். உச்சிவேளை ஆனதால், பசியும் தாகமும் பொறுக்காத அவர், அருகில் உள்ள ஓடைக்குச் சென்று சேற்று நீரை கையால் அள்ளி எடுத்து, எம்பெருமானுக்கு நிவேதனம் செய்துவிட்டு, பின் பருகினார். இச்செயல் ஆளவந்தாரின் உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொண்டது. உடன் இருந்த பெரிய நம்பி இச்செயல் குறித்து அந்த உழவரிடம் வினவ, “இந்த மண்ணும் அந்த மண்ணும் ஒன்றுதான். சேற்றுக்கும் சோற்றுக்கும் வேறுபாடு காணேன்.” என்றார்.

 சடகோப மாறன் என்ற பெயரை உடைய நம்மாழ்வாருக்கு நிகரானவர் என்று கூறி அவருக்கு மாறன் நேர் (இணையான) நம்பி என்று பெயர் சூட்டினார் ஆளவந்தார். நம்பிக்கு பஞ்ச சமஸ்காரம் செய்வித்து வைணவ சித்தாந்தம், நாலாயிரத் திவ்யப் பிரபந்தம், பகவத் கீதை முதலிய சகல வேத சாத்திரங்களை உபதேசம் செய்தார் ஆளவந்தார். நம்பியும் அனைத்தையும் கற்றுத் தெளிந்து சிறந்த ஞானியாக விளங்கினார். பெரிய நம்பியும் மாறனேரி  நம்பியும் குருபக்தியிலும் குருவிற்கு சேவை புரிவதிலும், குருவிடம் இருந்து கற்றுக்கொள்வதிலும் என அனைத்தையும் ஒன்றாகவே செய்து, பேதம் பாராது நெருங்கிய நண்பர்கள் ஆனார்கள்.

ஆளவந்தார் ராஜபிளவை நோயினால் அவதியுற்றபோது, மாறனேரி நம்பிகள், உபதேசங்களை கேட்டு வாங்குவதைப் போல் ராஜபிளவை நோயையும், குருவின் வலியினையும் வாங்கிக் கொண்டார். ஆளவந்தாருக்கு பணிவிடைகள் செய்து, நம்பியும் நோயினால் அவதியுற்றார். ஆளவந்தாரின் மறைவுக்குப் பின், மனதாலும் நோயினாலும் அவதியுற்ற மாறனேரி நம்பியை  பெரிய நம்பி கவனித்துக் கொண்டார்.

மாறனேரி நம்பி, தனது இறுதி காலத்தில், பெரிய நம்பியிடம், “வாழும் காலத்தில் என்னை புரிந்து கொள்ளாத என் உறவினர்களிடம் என் உடலை வழங்காதே. இராஜபிளவை நோயை குருப்பிரசாதமாக பெற்றுக் கொண்டப்படியால் எனது உடலும் குருப்பிரசாதம் ஆகும். அதனை வைணவர்கள் அல்லாத என் குடும்பத்தினரிடம் அளிப்பது என்பது உயர்ந்த யாக நெய்யை தெருநாய்களுக்கு இடுவதற்கு ஒப்பாகும். எனது இறுதி சடங்குகளை நீயே முன்நின்று செய்.” , என்றார்.

மாறனேறி நம்பி மறைந்து விட வைணவர்கள் யாரும் அவருக்கு இறுதிச்சடங்கு செய்ய முன்வரவில்லை. வேதியரான பெரிய நம்பியே, அவருக்கு இறுதி சடங்குகளை செய்தார். தாழ்ந்த குலத்தில் பிறந்த ஒருவனுக்கு வைணவன் ஒருவன், அதுவும் ஆச்சார்யன், இறுதி சடங்குகளை செய்வதா என எண்ணி, மற்ற வேதியர்கள் பெரிய நம்பியை தள்ளி வைத்தனர்.

ராமானுஜர், பெரிய நம்பியின் செயலுக்கு விளக்கம் கேட்க, பெரிய நம்பிகள் -"ஜடாயூவிற்கு ஸ்ரீராமன் இறுதிக் கடன் செய்தாரே! விதுரருக்கு தர்மபுத்திரர் செய்தாரே! மாறனேரி நம்பி இவர்களைவிட தாழ்ந்தவரா? ராமர் மற்றும் தர்மரின் செயல்களைப் பாராட்டி ஆழ்வார்கள் பாடியுள்ளனர்.  அவை நாமும் அது வழி நடக்கவே. ராமர், தருமர் செய்த செயல்களை ஆழ்வாராதியர் குறிப்பிட்டுப் போற்றிப் பாடிய பாசுரங்கள் எவரும் பொருட்படுத்தாத கடலோசை போன்றவையா?’’ என்று வினவினார்.

திருக்கோளூர் அம்மாள், “ஆழ்வார்களின் பாசுரங்களை வெறும் கடலோசை என எண்ணாமல், பாசுரங்களில் உள்ள அர்த்தங்களை உணர்ந்து, அது வழி நடந்து பாகவத சேவையில் ஈடுபட்டேனா?”, என்கிறார்.

(அரங்கன் தேர்த் திருவிழா அன்று, மாறனேரி நம்பிக்கு சடங்குகள் செய்தவர்கள் அக்ரஹாரத்தில் இருக்க யோக்யதை அற்றவர்கள் என்று கருதி பெரிய நம்பியின் வீட்டு வாசலில் சிலர் முள்கட்டுகளைப் போட்டு இருந்தனர். அவரது மகள் கோபமுற்று, தேரில் உலா வந்து கொண்டிருந்த எம்பெருமாளை நோக்கி- "எனது தந்தை மாறனேரி நம்பிக்கு இறுதிக்கடன் செய்தது நியாயம் என்றால், உமது தேர் அசையாது நிற்கட்டும்" என்றாள். தேரும் அப்படியே நின்றது. பின் பெரிய நம்பிக்கு தீர்த்தம் வழங்கிய பின்னரே, தேர் நகன்றது.)

========********========

kadalOsai enREnO periyanambiyaip pOlE

Maraneri Nambi, one of Alavandar’s disciples was born in a low caste of that period. To Alavandar, all his disciples were the same, irrespective of caste and differences. Maraneri Nambi received Alavandar's grace and affection just like Alavandar’s yet another chief disciple, Periya Nambi. Being of same age and with same care and respect for their Acharya, both Periya Nambi and Maraneri Nambi became too close in sharing and learning. Alavandar was suffering from carbuncle. Maraneri Nambi, fell on the feet of the suffering Guru and requested his Guru to let him take care of him, though knowing that carbuncle is contagious.  After Alavandar ascended to His divine abode, Maraneri Nambi fell ill and at that time, Periya Nambi took him under his care.

When Maraneri Nambi was in his final stages of his life, he asked Periya Nambi not to give his body to his relatives for final rites and requested Periya Nambi to perform it. Maraneri Nambi’s family and relatives did not understand the heart of Nambi for his acharya and for the lord. So he lived separately from the start. They did not even visit to help the ailing Maraneri Nambi. After Maraneri Nambi left this world, Periya Nambi performed the final rites for him standing in his son's stead. The brahmins became very upset that an acharya and brahmin such as Periya Nambi performed final rites for a low caste person and so they refused to interact with him.

Seeing the way the Brahmins are isolating Periya Nambi for his acts, Ramanuja asked Periya Nambi, "Why is it that you have to do it by yourself? Many are disrespecting you". Periya Nambi replied "Ramanuja! In Ramayana, Lord Rama performed the last rites for Jatayu. I’m not higher than Lord Rama and Maraneri Nambi is no lower than Jatayu. King Yudhistra performed the last rites for his beloved Vidhura. Do we ask someone else to do our sandhyavandanam?"

Nambi continued, "Are the words of Nammazhwar in the verses “Payilum Sudaroli” and “Nedumarkkadimai” nothing more than noise made by the ocean? Are they just meant to be noise or something that we should follow in our everyday life? Are they something that I have to explain and you have to understand?"

These two verses of Thiruvaimozhi speak of the greatness of bhagavatas. Periya Nambi was asking if Azhwar's words were not to be actually followed in real life and were empty like the noise of the ocean.

Thirukkolur Ammal is asking "Did I do great bhagavata service and not treat Azhwar's words like mere noise?"

(Note: To prove Periya Nambi’s greatness to the Brahmins and others, the responsibility fell in the hands of the Lord. Once when Ranganathar was taking a procession, the temple car came to a complete halt at the entrance of Periya Nambi's house and refused to move. Only after Periya Nambi was given the theertham and the aaraadhana, the car allowed itself to proceed. It took Sri Ranganathar to demonstrate the greatness of Periya Nambi.)